Geçen yıl ,

15 Temmuz ve devamında yaşanan olaylar,

Gölcük’ün kuruluşundan beri yaşanan en büyük soruna neden oldu...

Kurulduğu 1936’dan beri,

İlçenin bel kemiği olan Donanma ve onun mensupları ile,

Gölcüklü esnaf arasında büyük bir ayrım meydana geldi...

Kimse seslendirmese de,

Donanmada görev yapan personel ve onların aileleri,

Adeta Gölcük’e ve Gölcük esnafına küstü..

Geçen gün konuştuğum bir asker ailesi,

“ Gölcük de alışveriş yapmıyoruz, yapayacağız  “ derken,

Kırgınlığını ortaya koymaktan çekinmedi...

Üstelik,

O günden bu güne,

Çarşıya çıkan, çıkartılan asker sayısında gözle görünür bir düşüş yaşandı..

Kenti yönetenlerin önünde,

Büyük bir sosyal problem durmaktadır...

Kenti oluşturan asker ve sivil arasında meydana çıkan bu sorun,

Gölcük esnafını kötü etkilemektedir...

Her ne kadar,

Bizim yöneticiler “ esnaf” denince üç beş pastacı, lokantacı anlasa da,

Gölcük de asker ve ailelerinden para kazanan ( daha doğrusu artık kazanamayan) çok sayıda esnaf kara kara düşünmektedir...

Kalyon kapının açılması ile,

Zaten şehirle irtibatı hemen hemen kesilen Donanma mensupları,

Geçen yıldan beri de alış verişini gidip İzmit den yapmakta,

Gölcük de tabir yerinde ise “ misafir” gibi durmaktadır..

Çözüm,

Asker ve ailelerinin kalbini yeniden kazanmaktan geçmektedir...

Yazmakla , “kimsenin bu amaçla adım atacağını sanmadığım” gibi,

Yine de biz “ hatırlatma” görevimizi yapalım istedim..

Kalın sağlıcakla...