İstanbul Fatih de,

Bir evde 4 kardeşin intihar haberi ile çalkalandı Türkiye..

Nedeni,

Kimine göre, yoksulluk, kimine göre parasızlık..

Bakkal borcu diyen de var,

Kira parası diyen de...

Elbet Allah kimsenin başına vermesin ama,

Hayat dediğiniz bu yolda, her şey insan içindir..

Bugün iyisinizdir,

Yarın bir de bakmışsınız ki ortada kalmışsınız..

Bugün zenginsinizdir,

Yarın belki de beş parasız olabilirsiniz..

Önemli olan,

Varlık ya da yoklukta aynı duruşu, özveriyi ve sabrı göstermek..

Ve en önemlisi de “çalışmak”...

Ölen kardeşlerin hikayesi elbet dokunaklı geliyor insana...

Ancak,

Yaşları 45’in üstünde bu dört kişiden sadece biri çalışmış..

Sadece biri üretmiş, kazanç elde etmiş..

Kalan 3 kişi yıllarca annelerinin eline bakmış...

Oysa, özürlü de olsa, engelli de olsa insan çalışmalı, üretmeli..

Belki de bizim toplum olarak sıkıntımızdır “tembellik”..

Çalışmak yerine, kahvede altılı izlemeyi, ya da ev gezmesinde pohca , börek yemeyi seviyoruzdur..

Oysa, çalışmak ve üretmek meselenin aslıdır..

Herkes, ille de doktor, mühendis ya da memur olacak diye bir kaide yok..

İnsan istedikten sonra, 40 yaşından sonra bile hiç bilmediği bir işi öğrenebilir, üretebilir..

Sonuç;

Keşke o kardeşlerde yaşama bu pencereden bakabilselerdi..

Keşke, nedeni ne olursa olsun canlarına son vermeselerdi..

Unutmamak gerek,

Yaşam dediğiniz yüz metre koşusu değil, uzun bir maratondur..

Kalın sağlıcakla..