Gölcük bir büyük ismini daha yitirdi..

Yaşar Tosun…

Gülen gözlerinin içideki derin acı hiç bitmeyen,

Depremin izlerini  hep yüreğinde taşıyan bir koca çınar….

Gölcük’te,

Gazeteciyim diyenlerin “en gazetecisi”…

Cağaloğlu’nun, Bab-Ali’nin emektarı Yaşar Tosun…

Uzun süren yanlızlığı son buldu Yaşar abinin…

Sevdiklerinin yanına göçtü,gitti…

Geride,

Gölcük’ten Portrelerini,

Ve içinde,

Hepimizi bir şekide gırgıra aldığı karikatürlerini bıraktı…

Çizgi dünyasında önemli bir isimdi..

Bir de panosu vardı Yaşar abinin…

Üstünde “Gölcük’ten Portreler” yazan..,

Anıtpark’ın hemen yanında duran,

Her hafta, başka başka portrelerin olduğu.....

Kim kaldırdı, niye kaldırdı bilinmez ama,

Yaşar Tosun yıllarca bunun üzüntüsünü de yaşadı…

Kendi memleketinde,

Kendi ismini taşıyan bir pano,

Birilerinin keyfiyle kaldırılmış,

Bir büyük ustanın adı yaşarken silinmişti…

Öylesine üzülmüştü ki ,

Zaman zaman sohbeti döner dolaştırır hep o panoya getirirdi..

Yeni Gölcük’te yıllarca birinci sayfada yayınladık çizgilerini..

Bazen gelir,

“ Kızan oluyor mu karikatürlere” diye sorardı..

En büyük korkusu, insanları kırmaktı…

Ne bu kent bildi kıymetini,

Ne de bizler…

“Gençlere kurs vereyim, bir yer gösterin” diye kırk kere gitti yanlarına,

“Hep bugün , yarın” diye oyalayıp durdular ustayı…

Şimdi artık Yaşar Tosun ile birlikte,

Gölcük’ten Portreler de gitti…

Bilmem aklınıza gelir mi,

Şu sanat galerisinde ,

Belki bir küçük yerin ismini” Yaşar Tosun Salonu” yaparsınız….

Ne bilim,

Belki ustanın kaldırılan panosunu böyle telafi edersiniz…

Yaşar Tosun da yok artık , çizgileri de….

Mekanın cennet olsun büyük usta,

Anılarımızda hep yaşayacaksın...