Halıdere taş ocağı hikayesi, Yaklaşık 10 yıldır gündemi meşgul ediyordu... Kimi zaman manşetlerde, Kimi zaman kahve sohbetlerinde hep bu mevzu vardı.. Nasıl olmasın ki, Karayolunun bir kaç km üstünde, Koca bir dağ her geçen gün eriyor, Çevrede bağ, bahçe yaşam alanı kalmıyordu... Evet, Halıderelilerin de bu işte büyük suçu vardı.. Başta, iş imkanı olur, araba alır çalıştırırız diyerek razı oldukları taş ocağı, Yıllar geçtikçe onlar için de büyük sıkıntı halini almıştı. Halıdere taş ocağı geçen yıl kapatılmıştı.. Sadece içerdeki stokları eritilecek ardından da faaliyet sona erecekti.. Ama, aylar geçti hala harfiyat kamyonları çalışmaya devam etti..... Son olarak da taş ocağının ruhsatının iki bin bilmem kaç senesine kadar uzatılacağı duyulunca, Halıdereli artık isyan noktasına geldi.... Büyükşehir Belediye Başkanı bile bir zamanlar “ Orası için benim gücüm yetmez” demişti.. Belli ki işletmecileri nüfuzlu insanlardı.. Her iş adamı gibi, Onlarda iş alanlarını çalıştırmak, büyütmek istiyorlardı.. Amma ; Devlet dün olaya el attı, Devlet dün babalığını yaptı.. Halıdere taş ocağı hikayesi, Dileriz bir daha açılmamak üzere kapandı... Hikaye burada bitti de, Bugüne kadar sesleri çıkmayanları, Elbete bu vatandaşlar da unutmayacaktır.. Ve bir not daha; O bölgedeki sıkıntı sadece mevcut taş ocağı ile sınırlı değil.. Hemen az yanında da, Yine Gölcük Belediyesi sınırları içinde, Yeni bir ocak palazlanmaya başladı. “Hatta Yeniköy ‘ün dolgu malzemesi buradan gidiyor” deniliyor... İlgililerin, yetkililerin sanırım bilgileri yoktur, Benden duymuş olsunlar...