Bugün 10 Ocak, Çalışan Gazeteciler Günü... Yani, İş bulan, Evine ekmek götürüp, Faturalarını ödeyebilen, Çoluk çocuğuna ayda bir olsun, İstediği bir oyuncağı, ihtiyacını karşılayabilen gazetecilerin bayramıdır bugün.  Öte yandan, İş bulamayan, İşssiz bırakılan, İş verilmeyen, Kirası birikmiş, Cebinde simit parası bile olmayan, Emekli ana- babasının evine sığınıp, Yaşamaya çalışan gazeteciler bugün bayram yapamayacakdır.. Ki o’nlar, Son yıllarda zaten hiç bayram yapamamış olacaktır... Dün e-mail adresimize baktım, Çalışan gazeteciler bayramımızı kutlayan mesajlarla dolmuştu.. Yöneten kısmıs, çalışan gazeteciye ulaşmakta, tebrik etmekte pek bir hassas davranmış.. Oysa, Çalış(a)mayan gazetecileri arar, sorarlar mı bilinmez !.. Gazetecilik nankör meslektir.. Eğer, yılık, yalaka, eğilen, biat eden değilseniz, Kendi doğrularınız ile gazetecilik yapmaya çalışırsanız, Ne İsa’ya, Ne Musa’ya yaranabilirsiniz.. Sizden ne sağcısı hoşlanır, ne solcusu sever... Çünkü, Yaşam denilen bu dengede, herkes bir yol tutturmuş, yoluna bakarken, Dik duran, omurgalı gazeteciler o yollarda hep bir engeldir... İnanın, elinizde kalem olmasa, sokakta selam verilmez, yüzüne bakılmaz insanlar olursunuz... Bugün Türkiye’de kaç gazeteci işsiz, kaç gazeteci zor durumda belli değildir.. Bir tarafta mesleğini yapmak için uğraş verenler, Diğer yanda siyasetcilerin, belediye başkanlarının kıçından ayrılmayan bir gazeteci portresi oluşmuştur memlekette.. Kimi, geçinebilmek için gazetecilik yapmaya çalışır, Kimi köşeyi dönmek adına gazeteciliği kullanır... Sözün özü, Bugün bayram falan değil, Aksine bugün, Gazetecilerin perişan hallerinin sergilendiği bir gündür.