Senelerimiz hep siyasetle geçti.. Yok iktidardı, Yok muhalefetti.. Tarikatlar, cemaatler... Yargı darbeleri, Askeri kakışmalar.. İç düşmanlar, dış düşmanlar derken, Belki de en önemli şeyi, Geleceği, Yani gençleri ıskaladık... Her yıl bilmem kaçıncı defa değişmiş ve, Bilmem kaç defa girilen sınavlar bir yana, Gençlere “insan” olmalarını öğretmeyi unuttuk.. Benim iktidarım, senin muhalefetin, Sizin dönemde şöyleydi, Bizim dönemde böyle derken, İçimizde saklı kinleri, Karşı taraftan çıkartmaya çalışırken, Gençlerin geleceklerini ıskalamalarına neden olduk... Haberleri izleyin, Uyuşturucusu, intiharı artık sıradan vaka-i adliye oldu... Minicik canlılara bile kıyar Minicik hayvancıkların bile canını yakar oldular... Arkadaşlığı, dostluğu, evrensel barışı hiç öğrenemediler bile.. Kendi yaşam gailemize düşüp, Mahkum ettiğimiz bilgisayar ekranlarında, Doğa sevgisini, hayvan sevgisini, insan sevgisini öğrenemeden, Çoğu “vicdan”dan bir haber büyüyüp gittiler... Yazık oldu gençliğimize... Çok yazık !...