“ Sıra bize gelince , konuşacak kimse kalmamıştı” diye biter cümle, Bizimkisi de o hesap, Sıra askeri fabrikaların özelleştirilmesine gelince, Harb – İş Sendikası da “konuşmaya “ karar verdi.. Oysa ne güzel gidiyordu herşey ; Yıllardır onca fabrika, liman, işletme özelleşirken, Hiç bir sendikanın  “gıkı” bile çıkmamıştı... İki gündür izliyorum da, “Adapazarı Tank Palet Fabrikası’nın özelleştirilmemesi için çağrı üstüne çağrı yapıyor Harb-İş sendikası... “Sıra bize gelince, konuşacak kimse kalmamıştı” Sendikalar hesapta işçinin yanında, işçinin hakkını gözeten kurumlardır... Gelirleri de, O işçilerin maaşlarından yapılan kesintilerden oluşur... Gel gelelim, Bizde sendikadan çok, Sendika dükalıkları oluşmaya, Bir zamanların Sarı Sendika deyimi tam anlamıyla yaşanmaya başlandı... Yapılan toplu sözleşmelerde işçiden çok iş verenin sözünü dinleyen sendikalar, Bugün artık işlevini yitirmiş, Sadece yönetim kadrolarına rahat bir yaşam süren yerler halini almıştır... Bu sözlerimden Harb-İş’in Gölcük Şube Başkanı Turan Yıldız alınmasın !.. Kendisinin de böylesine bir yapı karşısında eli kolu bağlı, yapacak çok şeyi de yok.. Çünkü, sendikaların tepelerinde yozlaşma var... Türk Metal’i de aynı, eğitim sendikaları da... Hatta, DİSK’i bile bu kategoriye koymanız mümkün... Sözün özü; Adapazarı Palet Fabrikası da özelleşir, Tersane de... Sendikalar da kuru gürültü bağırdığıyla kalır.. Atı alan Üsküdar’ı çoktan geçti.. Geçmiş ola....