Önceki gün, Ulaşlı Gençlik Derneği’nden bir ileti geldi .. Dernek olarak bir piknik düzenlemişler… Fotoğraflara baktım, Uzun zamandır görmediğim resimler gördüm… Birkaç çocuk, Bir ucuna elma bağlanmış elmaları yeme yarışı yapıyorlar.. Bir diğer karede, Ağızlarında kaşıklar, Yumurta taşımaya çalışıyorlar… Bir diğerinde, Yine birkaç çocuk , girdikleri çuval içinde, Canhıraş bitiş çizgisine ulaşmaya çalışıyor… Ne var bunda diyebilirsiniz ? Demeyin !... Bir diğer taraf bakın.. Sahile vuran çocuk bedenleri, Bombalardan parçalanan gençler, Kan, göz yaşı.. YA da, Ana, baba ya da bir yakının acımasızlığına uğramış çocuklar… Günlük yaşamın gaileleri, Ölümüne bir kavga, Ve yaşam yavaşı… Bir lokma ekmek uğruna, Bir yudum su uğruna, Çekilen Dünya çileleri… Oysa, Keşke bıraksaydık da zaman, Çocukların elma yeme yarışı yaptığı, Ya da en büyük mücadelelerinin, Çuval içinde bitişe varmak olduğu günde kalsaydı… Olmadı, beceremedik… Siz özlemiyor musunuz o günlerinizi ?